Een jaar later
agnova2021-04-26T07:47:16+02:00Het is woensdag en de dag start met een blaf van onze pup. Hij wil heel graag snel naar buiten voor een plas. De wereld is prachtig wit. Ik kleed me warm aan en we stappen samen deze donkere ochtend in. De kou trekt langs mijn gezicht en ik duik in mijn kraag. We lopen onze vaste ochtendroute. Ik geniet van de stilte, de lantaarnpalen die een mysterieus beeld schets op het normaal zo drukke fietspad. Er zijn nog geen mensen op straat, ik hoor weinig verkeer, wel het kraken van het sneeuwijs onder mijn schoenen en naast me een blije en enthousiaste hond. Terwijl we naar huis wandelen denk ik vast aan de dag die voor me ligt. Ik geniet nog